چندروز پیش توی یک مهمونی دیدم پسری که حدود۴الی۵سالش بودخیلی ناراحت بود بهش گفتم چراناراحتی😔گفت مامانم جوابم رانمیدهد😢،خودپسردلیل قهرمادرش رانمیدانست،خیلی‌دلم براش سوخت
آخه بطور طبیعی وقتی پدر و مادری که فرزند به آن ها تعلق عاطفی داره، با او قهر می کنن، ازنظر روحی فشار سنگینی به فرزند وارد می شه؛ پس نباید قهر طولانی بشه تا این فشار موجب آسیب روحی نشه،
مهمم هست که بچه علت این قهر رو بدونه، تحلیل فرزند از قهر پدر و مادر خیلی مهم و تأثیرگذاره.
اگر کسی ارتباط عاطفی خوب را با فرزندش برقرار نکرده باشه و برای تنبیه کردنش با او قهر کنه، نمی تواند منتظر نتیجۀ مطلوب باشه؛ پدر و مادری که با فرزندشان مهربان نبوده، همیشه او را دعوا کرده و به هر بهانه ای با او به تندی برخورد می کنن، نباید توقع داشته باشن که قهر آن ها فرزندشان را به تأمل وادار کنه، این فرزند وقتی با قهر پدر و مادرش روبه رو می شه نه تنها تأثیر نمی گذاره؛ بلکه پیش خودش می گه: «خوب شد این ها با من قهر کردن و حالا هم تا وقتی که این ها با من قهرن، از دست امر و نهی ها و تندی های آن ها راحتم.»
همه ی این مطالب تو ذهنم چرخ میزد و رفتم با مامان اون پسر بچه صحبت کردم و بشوخی ازشون پرسیدم شما وقتی کوچک بودید پدرو و مادر باهاتون قهرمیکردند؟ گفتندبله
گفتم شماکه‌با پسرتون قهرمیکنیداثرهم دارد؟
گفتن نه فقط لجبازشده،گفتم پس روشتون راعوض کنید☺️
